هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر برنامة حرکت ریتمیک بر توانایی های ادراکی – حرکتی و هوشبهر کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر بود. نمونة 24 دختر عقب ماندة ذهنی آموزش پذیر، با میانگین (± انحراف معیار) سن 1/43 ± 11/98 سال و ضریب هوشی 9/95 ± 70/58 بودند. نمونه براساس ضریب هوشی و عملکردشان در توانایی های ادراکی – حرکتی همتراز و در گروه های مداخله و کنترل جایگزین شدند. گروه مداخله در برنامة حرکات ریتمیک هشت هفته ای، سه جلسة 45 – 40 دقیقه ای در هفته، شرکت کردند. جمع آوری اطلاعات برای کل آزمودنی ها به شکل پیش آزمون / پس آزمون، از توانایی های ادراکی حرکتی (مقیاس اوزرتسکی) و هوش (آزمون ریون)، انجام گرفت. براساس نتایج، توانایی های ادراکی _حرکتی گروه مداخله پس از برنامة حرکات ریتمیک نسبت به گروه کنترل بهبود یافت (5P>). نتیجه اینکه با طراحی برنامة حرکات ریتمیک مناسب می توان توانایی های ادراکی _ حرکتی کودکان کم توان ذهنی را بهبود بخشید
The aim of this study was to examine the effect of a rhythmic motor program on the perceptual – motor abilities (PMA) and the intelligence quotient (IQ) of educable mentally retarded (EMR) children. The sample consisted of 24 EMR girls (mean age = 11.98+1.43 years and IQ = 70.58+ 9.95). Then, they were matched and assigned to two groups of intervention and control according to their IQ and PMA performance. The intervention group received an 8–week rhythmic motor program three sessions per week, 40–45 minutes per session. The data collection included pretest and posttest of the PMA (Oseretsky scale) and intelligence (Raven’s test) for all subjects. The results showed that the intervention group significantly improved (P>0.05) their PMA after the rhythmic motor program compared with the control group. It was concluded that the PMA of mentally retarded children can be improved with the application of a well-designed rhythmic motor program
کلیدواژه‌ها [English]
IQ, Mentally retarded children, Perceptual – motor abilities, Rhythmic movements
ابتدای صفحه